زخم دیابتی انگشت پا

2022-03-15 11:12:04

زخم پا یکی از عوارض شایع دیابت است (diabetic foot ulcers) که با روش هایی مانند رژیم غذایی، ورزش و درمان با انسولین قابل کنترل نیست. زخم ها در نتیجه شکستن بافت پوست و نمایان شدن لایه های زیرین ایجاد می شوند. این زخم ها بیشتر در زیر انگشتان شست پا و گوی های پای شما دیده می شوند و می توانند پاهای شما را تا استخوان ها تحت تاثیر قرار دهند. همه افراد مبتلا به دیابت ممکن است دچار زخم پا شوند، اما مراقبت خوب از پا می تواند به پیشگیری از آن کمک کند. درمان زخم پای دیابتی بسته به علل آن متفاوت است. هر گونه نگرانی در مورد زخم پا را با پزشک خود در میان بگذارید تا مطمئن شوید که مشکل جدی نیست، زیرا زخم های عفونی در صورت بی توجهی می توانند منجر به قطع عضو شوند.

علائم و تشخیص زخم دیابتی انگشت پا

یکی از اولین نشانه‌های زخم پا، ترشح از پا است که ممکن است جوراب‌های شما را لکه دار کند یا در کفش شما نشت کند. تورم غیرمعمول، تحریک، قرمزی، و بوهای یک یا هر دو پا نیز از علائم اولیه شایع هستند. مشهودترین علامت زخم پا، بافت سیاهی (به نام اسکار) اطراف زخم است. این به دلیل عدم وجود جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم ایجاد می شود. قانقاریا جزئی یا کامل، که به مرگ بافت به دلیل عفونت اشاره دارد، می تواند در اطراف زخم ظاهر شود. در این حالت، ترشحات بد بو، درد و بی حسی ممکن است رخ دهد. علائم زخم پا همیشه واضح نیست. گاهی اوقات، حتی تا زمانی که زخم عفونی نشده باشد، علائم زخم را نشان نمی دهد. در صورت مشاهده هرگونه تغییر رنگ پوست، به خصوص بافتی که سیاه شده است، یا احساس درد در اطراف ناحیه ای که به نظر می رسد پینه یا تحریک شده است، با پزشک خود صحبت کنید.

پزشک شما احتمالاً با استفاده از سیستم طبقه بندی زخم واگنر، شدت زخم شما را در مقیاس 0 تا 5 تشخیص می دهد:

0: بدون ضایعات باز. ممکن است ضایعه بهبود یافته باشد

1: زخم سطحی بدون نفوذ به لایه های عمیق تر

2: زخم عمیق تر، رسیدن به تاندون، استخوان یا کپسول مفصلی

3: بافت های عمیق تر درگیر، با آبسه، استئومیلیت یا تاندونیت

4: قانقاریا در قسمتی از جلوی پا یا پاشنه پا

5: درگیری گسترده گانگرونی کل پا

برای دریافت مشاوره رایگان کلیک کنید

علل زخم پای دیابتی

زخم در افراد مبتلا به دیابت بیشتر به دلایل زیر ایجاد می شود:

گردش خون ضعیف
قند خون بالا (هیپرگلیسمی)
آسیب عصبی
پاهای تحریک شده یا زخمی

گردش خون ضعیف نوعی بیماری عروقی است که در آن خون به طور موثر به پاهای شما جریان نمی یابد. گردش خون ضعیف همچنین می تواند بهبود زخم را دشوارتر کند.

سطوح بالای گلوکز می تواند روند بهبود زخم پای عفونی را کند کند، بنابراین مدیریت قند خون بسیار مهم است. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و سایر بیماری‌ها اغلب برای مقابله با عفونت‌های ناشی از زخم‌ها مشکل‌ تر هستند.

آسیب عصبی یک اثر طولانی مدت است و می تواند منجر به از دست دادن احساس در پاهای شما شود. اعصاب آسیب دیده می توانند احساس سوزن سوزن شدن و دردناکی داشته باشند. آسیب عصبی حساسیت به درد پا را کاهش می دهد و منجر به زخم های بدون درد می شود که می تواند باعث ایجاد زخم شود.

زخم ها را می توان با تخلیه از ناحیه آسیب دیده و گاهی اوقات یک توده قابل توجه که همیشه دردناک نیست شناسایی کرد.

انواع مختلفی از زخم های دیابتی وجود دارد:

زخم های نوروپاتیک: این زخم ها درجایی ایجاد میشوند که عصب محیطی دیابتی وجود دارد اما ایسکمی ناشی از بیماری شریان محیطی وجود ندارد.

زخم های ایسکمیک: این زخم ها در جایی ایجاد میشوند که بیماری شریان محیطی بدون دخالت نوروپاتی محیطی دیابتی وجود داشته باشد.

زخم های عصبی: این زخم ها در جایی ایجاد میشوند که که فرد هم نوروپاتی محیطی و هم ایسکمی ناشی از بیماری سریان محیطی داشته باشد.

تشخیص صحیح علت زخم دیابتی تاثیر مهمی بر روند درمان آن دارد.

عوامل خطر برای زخم دیابتی پا

همه افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر زخم پا هستند که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از عوامل می توانند خطر ابتلا به زخم پا را افزایش دهند، از جمله:

1. کفش های نامناسب یا بی کیفیت

2. عدم رعایت بهداشت (عدم شستشوی منظم یا کامل یا خشک نکردن خوب پاها پس از شستشو)

3. کوتاه کردن نامناسب ناخن های پا

4. مصرف الکل

5. بیماری چشم ناشی از دیابت

6. بیماری قلبی

7. بیماری کلیوی

8. چاقی

9. مصرف دخانیات (ممانعت از گردش خون)

زخم پای دیابتی نیز در مردان مسن بیشتر شایع است.

برای دریافت مشاوره رایگان کلیک کنید

درمان زخم پای دیابتی

پزشک ممکن است برای محافظت از پاهای شما، پوشیدن برخی از وسایل را توصیه کند:

کفشی که برای افراد دیابتی طراحی شده است

بریس های پا

پوشش های فشرده سازی

پزشکان می‌توانند زخم‌های پا را با برداشتن پوست مرده یا اجسام خارجی که ممکن است باعث ایجاد زخم شده‌اند، از بین ببرند.

عفونت یکی از عوارض جدی زخم پا است و نیاز به درمان فوری دارد. همه عفونت ها به یک شکل درمان نمی شوند.

بافت اطراف زخم ممکن است به آزمایشگاه فرستاده شود تا مشخص شود کدام آنتی بیوتیک به شما کمک می کند. اگر پزشک شما مشکوک به عفونت جدی باشد، ممکن است برای بررسی علائم عفونت استخوانی رادیوگرافی تجویز کند.

از عفونت زخم پا می توان با موارد زیر پیشگیری کرد:

1. حمام های پا

2. ضد عفونی کردن پوست اطراف زخم

3. خشک نگه داشتن زخم با تعویض مکرر پانسمان

4. درمان های آنزیمی

5. پانسمان های حاوی آلژینات کلسیم برای مهار رشد باکتری ها

6. داروها

اگر عفونت حتی پس از درمان های پیشگیرانه یا ضد فشار پیشرفت کند، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک، ضد پلاکت یا داروهای ضد انعقاد را برای درمان زخم شما تجویز کند.

بسیاری از این آنتی‌بیوتیک‌ها به استافیلوکوکوس اورئوس، باکتری‌های معروف به ایجاد عفونت‌های استاف، یا استرپتوکوک بتا همولیتیک که معمولاً در روده‌های شما یافت می‌شوند، حمله می‌کنند.

روش جراحی

پزشک شما ممکن است به شما توصیه کند که برای زخم خود به دنبال کمک جراحی باشید. جراح می تواند با تراشیدن استخوان یا از بین بردن ناهنجاری های پا مانند بونیون یا انگشت چکشی به کاهش فشار اطراف زخم شما کمک کند.

شما احتمالاً نیازی به جراحی روی زخم خود نخواهید داشت. با این حال، اگر هیچ گزینه درمانی دیگری نمی تواند به بهبود زخم شما کمک کند، جراحی می تواند از بدتر شدن زخم یا منجر به قطع عضو جلوگیری کند.

جلوگیری از مشکلات زخم په دیابتی

بیش از نیمی از زخم های پای دیابتی عفونی می شوند. تقریباً 20 درصد از عفونت های متوسط تا شدید پا در افراد دیابتی منجر به قطع عضو می شود. مراقبت های پیشگیرانه برای جلوگیری از ابتلا به زخم پا دیابتی بسیار مهم است.

گلوکز خون خود را مدیریت کنید، زیرا زمانی که قند خون شما ثابت است، احتمال عوارض دیابت در شما پایین می ماند. شما همچنین می توانید با روش های زیر به پیشگیری از مشکلات پا کمک کنید:

1. هر روز پاهای خود را بشویید

2. ناخن های پا را به اندازه کافی کوتاه کنید، اما نه خیلی کوتاه

3. خشک و مرطوب نگه داشتن پاها

4. جوراب خود را مرتب عوض کنید

5. مراجعه به متخصص پا برای برداشتن میخچه و پینه

6. پوشیدن کفش مناسب

زخم‌های پا پس از درمان می‌توانند برگردند. اگر این ناحیه دوباره تشدید شود، بافت اسکار می‌تواند عفونی شود، بنابراین پزشک ممکن است به شما توصیه کند از کفش‌های مخصوص افراد مبتلا به دیابت استفاده کنید تا از بازگشت زخم جلوگیری شود.

چه زمانی به پزشک خود مراجعه کنید

اگر شروع به مشاهده گوشت سیاه در اطراف ناحیه بی حسی کردید، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید تا برای درمان زخم پای عفونی اقدام کنید. اگر زخم‌ها درمان نشوند، می‌توانند آبسه ایجاد کنند و به نواحی دیگر روی پاها و ساق‌های شما سرایت کنند.

در این مرحله، زخم ها اغلب تنها با جراحی، قطع عضو یا جایگزینی پوست از دست رفته با جایگزین های مصنوعی پوست قابل درمان هستند.

زخم دیابتی انگشت پا وقتی زود تشخیص داده شود، درمان است. در صورت ایجاد زخم در پای خود، فوراً به پزشک مراجعه کنید، زیرا هر چه بیشتر منتظر بمانید، احتمال عفونت افزایش می یابد. عفونت های درمان نشده ممکن است نیاز به قطع عضو داشته باشند.

تا زمانی که زخم های شما بهبود می یابند، برنامه درمانی خود را دنبال کنید. زخم پای دیابتی ممکن است چند هفته طول بکشد تا بهبود یابد. اگر قند خون شما بالا باشد و فشار ثابتی روی زخم اعمال شود، ممکن است بهبودی بیشتر طول بکشد. بنابراین قند خون را کنترل کنید و در محدوده ثابتی نگه دارید.

باقی ماندن در یک رژیم غذایی که به شما کمک می کند به اهداف گلیسمیک خود و فشار خارج از بار از پاهایتان دست پیدا کنید، موثرترین راه برای بهبود زخم پای شما است. و د ر آخر هنگامی که یک زخم بهبود یافت، مراقبت های پیشگیرانه مداوم به شما کمک می کند تا از بازگشت زخم جلوگیری کنید.

کلام آخر

برای افراد دیابتی کنترل قند خون و داشتن رژیم غذایی مناسب بسیار حائز اهمیت است. زخم پا دیابتی که برای این افراد ممکن است رخ دهد که بسیار مهم است که به موقع درمان و تشخیص داده شود زیرا در صورت بی توجهی و درمان نشدن آن منجر به قطع عضو می گردد. با مطالعه مقالات مرتبط اطلاعات خود را در زمینه افراد دیابتی و مراقبت از آنان ارتقا دهید. ارماطب با ارائه خدمات درمانی با آخرین متود های پزشکی به کمک شما آمده. در صورت داشتن هر گونه سوال و آگاهی از خدمات با ما در واتس آپ در تماس باشید.

دیابت چیست؟

انسولین درمانی

درمان زخم پای دیابتی در منزل

آزمایش قندخون در منزل

برای دریافت مشاوره رایگان کلیک کنید